วิถีแห่ง ธรรมชาติของพุทธะที่แท้จริง

วิถีแห่ง ธรรมชาติของพุทธะที่แท้จริง
หน้าที่สักแต่ว่าหน้าที่ 
------------------------------------------------
........คือไม่มีตัวตนเป็นผู้ยึดในหน้าที่ 
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........เพราะคำว่าหน้าที่ เป็นธรรมอาศัยชั่วคราว ก็คือการดำเนินชีวิต
อยู่บนพื้นฐานของความเสียสละ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ก็คือการสละออกซึ่งอัตตาตัวตน ที่คอยเข้าไปยึดในกาย ในจิต ในอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดทั้งปวง ่ว่าเป็นตัวเรา ว่าเป็นของของเรา
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........และเมื่อผู้ใดได้รู้แจ้งซึ่งสัจจธรรมห่งความไม่ยึดติดได้เด็ดขาดจริงๆ แล้ว การดำเนินชีวิตของทุกคน ก็จะดำเนินอยู่บนธรรมนองคลองธรรม แบบพอดี
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........โดยมิได้ปฏิเสธหรือยอมรับในสรรพสิ่งทั้งปวง โดยวางตนอยู่ท่ามกลางในทุกๆ กระแส
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........คำว่ากระแสก็คือ การหมุนเวียนของ สภาวะธรรมทั้งปวง
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ดังนั้น ตนนั่นแหละเป็นผู้วางในตน และก็ตนนั่นแหละเป็นผู้ตักเตือนในตน
........ก็คือการไม่ยึดติดในธรรมทั้งปวง และเมื่อเราเป็นผู้ปล่อยวางได้ทุกขณะ
โดยคำว่าทุกขณะนั่นแหละ คือการปฏิบัติธรรม
.......โดยสรุปก็คือ พระธรรมเปรียบเสมือนแพ และเรานี่แหละคือผู้ที่อาศัยแพลำนั้น ในการข้ามแม่น้ำใหญ่ คือสังสารวัฏ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........เมื่อถึงฝั่งแล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องแบกแพลำนั้นไปด้วยเลย
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ทันทีที่เราหยุดวิถีแห่งกรรม คือ ถอนความสำคัญในอัตตาตัวตน ที่คอยเข้าไปแทรกซ้อนปรุงแต่งในจิตได้เด็ดขาดจริงๆ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........และทะนุถนอมความรู้สึกตัวทั่วพร้อมของเราให้ดี อุปาทานความยึดติดที่เหลืออยู่ก็จบสิ้นลง
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........และความเข้าใจ จะเกิดขึ้นโดยธรรมชาติแบบอัตโนมัติ โดยมิต้องพยายามอันใด.........
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ทันทีที่ปุถุชนเห็นธรรมชาติของเขา อุปาทานความยึดติดทั้งหลายก็จบสิ้นลง ความตื่นรู้มิได้ถูกซ่อนเร้นอีกต่อไป แต่เธอสามารถจะพบมันได้ในขณะนี้เท่านั้น
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ถ้าหากเราต้องการจะพบทางทางนั้น จงอย่าได้ยึดติดกับสิ่งใดเลย
แม้ กระทั่งคำว่าทางทางนั้น..
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........ถ้าหากเธอใช้จิตของเธอศึกษาสัจจะความจริง
........เธอจะไม่สามารถเข้าใจทั้งจิตของเธอและสัจจะความจริง
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........หากเธอศึกษาสัจจะความจริงโดยไม่ใช้จิต
........เธอจะเข้าใจทั้งสอง
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........บุคคลผู้ไม่เข้าใจ ย่อมไม่เข้าใจ ความเข้าใจ
........ส่วนบุคคลผู้เข้าใจ ย่อมเข้าใจ ความไม่เข้าใจ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........บุคคลผู้มีสัมมาทิฏฐิ ย่อมรู้ว่าจิตนั้นว่างเปล่า
........เขาอยู่นอกเหนือทั้งความเข้าใจ และความไม่เข้าใจ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........และการนอกเหนือ ทั้งความเข้าใจ และความไม่เข้าใจ
........คือความเข้าใจที่แท้จริง.
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........การเข้าใจในสมมุติและวิมุติอย่างแท้จริงแล้วนั้น คือผู้ที่ดำรงค์อยู่ท่ามกลางวิหารธรรมตลอดเวลา
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........จนในที่สุด ในความหมายของฝั่งนี้ หรือฝั่งโน้น .และคำว่าท่ามกลาง ก็ไม่มีความหมาย.สำหรับเขาผู้นั้นอีกต่อไป
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
........นั่นก็คือ วิถีแห่ง ธรรมชาติของพุทธะที่แท้จริง ที่มีอยู่พร้อมบริบูรณ์ ในจิตเดิมแท้ของทุกคน.มาเป็นอนันตกาล..............สาธุ
︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾︾
สัพเพ ธัมมา อนัตตา